 |
| http://cyfrowaklasafbt.blogspot.com/ |
Cyfrowa Klasa FBT
ZAPRASZAMY DZIECI
2014-03-28
Are you talking to me?
Mowa jest srebrem, milczenie jest
złotem. Tak, to prawda. Jednak nie w trakcie zajęć z nauki języka angielskiego.
Łatwo więc mogę przewartościować to przysłowie. Mowa jest złotem…, dlatego w języku polskim mamy przymiotnik
„złotousty”, na określenie osoby, którą natura obdarzyła darem przemawiania. W
języku angielskim znajdziemy natomiast „the
golden speech”, na określenie wyjątkowej przemowy, wygłoszonej przez brytyjską królową Elżbietę I przed
zgromadzeniem Parlamentu w 1601 r. Dziś „golden speech” w tym języku to synonim sztuki przemawiania a „golden mouth” określa
osobę, która w tej sztuce doszła do perfekcji.
#1 Never Say Never
Dlaczego tak ważne jest mówienie?
Dlaczego podczas zajęć z biznesowego
języka angielskiego uczestnicy szkoleń i kursów, na wszystkich poziomach
zaawansowania, przede wszystkim są nastawieni na rozwijanie umiejętności
mówienia? Dlaczego, w końcu, mowa jest złotem? Myślę, że odpowiedź na tak
postawione pytania jest banalnie wręcz prosta. Dzięki temu jak mówimy w języku
obcym, budujemy swój własny wizerunek. To nasz język „sprzedaje” nas samych. To
język zdradza nasze podejście do nauki, a więc także do pracy.
***
Wreszcie, to jak inni nas słyszą,
powoduje że jesteśmy lepiej bądź gorzej oceniani. To właśnie umiejętność
posługiwania się językiem obcym, buduje nasz obraz w oczach innych. Buduje go
skutecznie i, często, na całe lata. Raz utrwalony wizerunek trudno potem
zmienić. Jednak nigdy nie jest za późno na naukę, więc … nigdy nie mów nigdy – never say never.
#2 Mirror Image
Zawsze pamiętam moment, kiedy na
pierwszych zajęciach z grupą przechodzę z języka ojczystego na język angielski.
Ten moment jest, w pewnym sensie oczywiście, magiczny. To jak przejście na drugą stronę lustra. Widzisz innych jeszcze tak
samo, choć już wiesz, że za chwilę to się zmieni… Pojawia się, jak ja to
nazywam, lustrzane odbicie. Chwilowe wrażenie. Obraz odbity na wodzie naszych umiejętności.
Potem już słyszysz innych
inaczej. Zazwyczaj ludzie wtedy milkną. Zaczyna się przestawianie ich własnego
odbioru na melodię języka angielskiego. Najpierw wyławiają pojedyncze słowa,
potem całe zdania, aż wreszcie pojawia się całość komunikatu. Zazwyczaj osoby
zebrane na szkoleniu czy kursie językowym zaczynają też pilnie obserwować mówcę. To, co mogło zostać
pominięte w języku ojczystym, w języku obcym wymaga skupienia i wytężonej
uwagi. Widzę, jak uczestnicy obserwują to, jak do nich mówię. Pojawia się też
zawsze ten sam odruch. Wszyscy słuchacze mimowolnie zaczynają patrzeć na
mówiącego. I wtedy ci, co uwielbiają sztukę przemawiania, mają okazję do
zaistnienia w języku angielskim przed własną publicznością. Dlatego ten moment,
jedyny w swoim rodzaju, moment przełączania się na fale obcego języka, jest
taki wyjątkowy.
# 3 Business Mirror
Złoto, magia, przejście na drugą
stronę lustra…. . Are you talking to me? Czy to wciąż jest wpis o
sztuce mówienia w języku obcym? Myślę, że tak. Wszyscy przecież kreujemy swoją rzeczywistość.
Ja - stale pracuję nad rzeczywistością językową. Mam to szczęście, że obserwuję,
jak moi uczniowie łamią barierę lęku, strachu i niepewności. Jak pokonują
własne ograniczenia. Jak przechodzą kolejne etapy „wtajemniczenia” językowego.
Każdy z tych etapów jest okupiony ogromną pracą, wytrwałością i siłą woli. Chęcią
poszukiwania i odkrywania. I, to, co jest w mojej pracy najważniejsze, to fakt,
że każdy ma szansę na to, aby lepiej, płynniej i pewniej mówić w języku
angielskim. To jest wybór, którą drogą pójdziemy. To jak przechodzenie na drugą
stronę lustra. To nasza podróż w nieznane. Podróż, podczas której także lepiej
poznajemy siebie…
To jak z praktykowaniem magii na oczach widzów. Wszyscy wiemy, że
prestidigitatorzy wciągają nas w sztukę iluzji. Jednak ulegamy im. Dajemy się
wciągać. Wierzymy w sztukę tworzenia pozorów. W sztukę imitacji.
Po spektaklu czujemy się lepiej,
jeśli zaufaliśmy zręczności iluzjonisty. Tak samo jest z imitowaniem języka
obcego. Jeśli zaufamy nauczycielowi i zostaniemy wciągnięci w jego sposób
myślenia o języku, wtedy dajemy się prowadzić. Wierzymy, że ta droga doprowadzi
nas do celu. Zostaliśmy już uwiedzeni, więc urok trwa. Dlatego po skończonych
zajęciach podejmujemy ryzyko. Uczymy się, mimo wysiłku, którym to okupujemy. Ja także miałam to szczęście. Dałam się oczarować nauczycielom, z którymi warto
było się uczyć. Tego też wciąż wszystkim życzę. Odrobina magii jest nam
wszystkim bardzo potrzebna.
2014-01-01
2013-12-22
2013-12-13
Business English. What else?
Czy nauczanie języka biznesu może być twórcze również dla tych, których uczymy? Czy uczenie innych języka obcego, zwłaszcza specjalistycznego, to tylko rutyna i utrwalanie schematu? Czy można przełamywać barierę myślenia o „języku w języku”? Myślę, że tak. I to skutecznie.
#1 Słowo jako obraz
Ji Lee, artysta grafik i dyrektor kreatywny Facebooka, wydał w 2011 r. książkę „Word as Image”. To zbiór prawie
stu, perfekcyjnie opracowanych animowanych grafik, które przedstawiają słowo jako obraz.
Reprezentacja graficzna słowa właśnie tu staje się najważniejsza. Skłania do
skojarzeń. Podsuwa pomysły. Odsłania, wreszcie, metaforykę słów i magię znaczeń
zawartą w prostych literach. Często zbudowany obraz podpowiada skojarzenia nie
wprost. Odsyła nas do spenetrowania własnej graficznej wyobraźni. I, do tego,
uczy. Uczy wyobraźni. Testuje ją zarówno na poziomie obrazu, jak i tekstu. Ale,
przede wszystkim, jest odniesieniem kulturowym, osadzonym mocno w anglosaskiej
tradycji.
 |
| Ji Lee, Word as Image, 2011, Perigee Books, a Division of Penguin Books |
#2 Słowo jako znak
Ucząc innych języka
specjalistycznego, w moim przypadku – biznesowego języka angielskiego -
odwołuję się do wspólnych doświadczeń, jakie mogę mieć z grupą ludzi. Do
podobnego, zbudowanego na zbliżonych skojarzeniach sposobu pojmowania świata.
Do utrwalonego, znajomego kodu językowego. I w tym przypadku semiotyka, czyli
nauka o znakach, doskonale uatrakcyjnia szkolenia biznesowe. Słowo, słowo
pisane, jest przecież znakiem. I wszyscy świetnie je rozpoznajemy, gdyż
codziennie widzimy znaki wokół siebie. Stosujemy skróty graficzne, piszemy sms-y i maile, używamy mediów społecznościowych, a co za tym idzie, używamy
emotikonów. I te wszystkie uśmiechnięte (zazwyczaj) ikonki, są świetnym
dopełnieniem rozważań na temat znaczenia znaków w naszym świecie. J
Użytkownicy Facebooka i Twittera wiedzą, jak łatwo prosty tekst „ubrać” w
przenośne znaczenie. To, czego nie powiedzą słowa, powie nam obraz J
L.
Taki, jak ten, wykreowany na zajęciach z amerykańskimi studentami grafiki,
przez Ji Lee. Znak naszych czasów, ale, przede wszystkim, znak przenoszący nas
do amerykańskiego sposobu myślenia o świecie, w tym o świecie biznesu także.
Keep smiling! Don’t worry. Be happy!
 |
| Ji Lee, Word as Image, 2011, Perigee Books, a Division of Penguin Books |
#3 Na początku było… słowo?
Jeśli na początku było słowo…
 |
| Ji Lee, Word as Image, 2011, Perigee Books, a Division of Penguin Books |
… to zaraz za nim, a może właśnie
odwrotnie, na samym prapoczątku, był także pomysł. Idea. Prosta. Klarowna.
Bogata w znaczenie. Wszyscy użytkownicy Facebooka wiedzą, jak zrobić sobie
zdjęcie, jeśli nie ma nikogo, kto mógłby nam w tym pomóc. Tak więc, na
początku jest czynność, a zarazem potem, chęć jej nazwania. W ten sposób stale
poszerzamy granice języka. Dlatego angielskim słowem roku 2013 stało się, zasłużenie, słowo „SELFIE”. Co to znaczy? Nic prostszego. To fotografia zrobiona samemu
sobie, np. smartfonem i umieszczona na portalach społecznościowych. Słowo to
robi zawrotną karierę. I dziś wszyscy go używamy. I to nie tylko w języku angielskim...
#Słowa, słowa, słowa. To także
#hashtagi (kluczowe słowa na Twitterze i Facebooku). To słowa w chmurze #tagów
umieszczane na blogach i stronach internetowych. To wszystkie te słowa, które
znamy, i te, które dopiero czekają na swoją kolej. Słowa kluczowe do zrozumienia
świata. Słowa ważne w biznesie, gdyż każda drobna pomyłka może nas wiele
kosztować. Dlatego warto uczyć się angielskiego, biznesowego
słownictwa. Warto, przy okazji, przełamywać własną barierę w myśleniu o języku obcym. I warto to robić skutecznie, i ... z wyobraźnią. J
2013-09-17
CYFROWA KLASA FBT W TWOJEJ SZKOLE!
... czyli nauka języka angielskiego
... czyli nauka języka angielskiego
http://cyfrowaklasafbt.blogspot.com
Znajdziesz nas na zajęciach:
|
| http://cyfrowaklasafbt.blogspot.com |
Znajdziesz nas na zajęciach:
- w Szkole Podstawowej nr 8 - w poniedziałki i piątki o godz. 14.30 (grupa klas II i III), sala nr 27 w budynku głównym. Bardzo dziękujemy za uczestnictwo w lekcji pokazowej. Było naprawdę inspirująco...
2. w Szkole Podstawowej nr 4 - we wtorki i czwartki o godz. 14.30 (grupa klas II i III), a także o godz. 15.30 (grupa klas V i VI), sala nr 20
3. w Szkole Podstawowej nr 1 - we wtorki o 12.45 (sala nr 5) i czwartki o 11.30 (grupa klas II), sala nr 22
CYFROWA KLASA
czyli…
Dlaczego warto uczyć się z nami? I co proponujemy?
- nowoczesne technologie w
szkolnej klasie: laptopy i tablety z dostępem do Internetu
- twórcze i kreatywne
zajęcia: gry językowe, zagadki, quizy, piosenki, blogi
- uwielbiamy język
angielski i dzielimy się naszą pasją z dziećmi
- praca w małych grupach:
od 7 do 12 osób
- aż 8 zajęć w miesiącu, czyli zajęcia 2 razy w tygodniu
- koszt zajęć w
miesiącu to 100 zł
- i… najważniejsze:
Państwa
dzieci wyrównują szanse językowe w swojej szkole!
A tak było podczas spotkań w świdnickich szkołach podstawowych nr 8., nr 4. i nr 1.:
Dziękujemy także rodzicom ze Szkoły Podstawowej nr 1. w Świdnicy za zaangażowanie i uczestniczenie w lekcji otwartej. Było nam bardzo miło Państwa gościć tuż przed świętami.:)
ZAPRASZAMY DO #CYFROWEJ KLASY!
A tak było podczas spotkań w świdnickich szkołach podstawowych nr 8., nr 4. i nr 1.:
 |
| 17.12.2013 r. - lekcja otwarta dla rodziców w Szkole Podstawowej nr 1. w Świdnicy. Byliśmy pod wrażeniem.:) |
ZAPRASZAMY DO #CYFROWEJ KLASY!
W styczniu i lutym rozpoczynamy zapisy do nowych grup dla klasy II,III i IV.:)
DOŁĄCZ DO NAS TAKŻE NA FACEBOOKU !
DOŁĄCZ DO NAS TAKŻE NA FACEBOOKU !
2013-08-03
A City
Miejsce, w którym żyjemy, określa
nas samych. Jean Cocteau powiedział kiedyś prawdziwie, że „różnica między dużym a małym miastem polega na tym, że w dużym mieście
można więcej zobaczyć, a w małym więcej usłyszeć.” Myślę, że świdniczanie,
którzy zaludniali moje miasto na przestrzeni wieków, dziś mieliby poważny
problem z definicją, tak sportretowanego, miasta wielkiego i miasta małego.
#1 To, co można zobaczyć
Świdnica, przecież, była przez kilkaset lat możnym i świetnie zorganizowanym księstwem świdnickim. Od
czasów pierwszego piastowskiego księcia
Bolka I, który używał tytułu „Książę
Śląska i Pan na Książu”, i który zbudował potęgę księstwa, trwał rozwój miasta
i całego regionu. Bolko dbał nie tylko o zaplecze polityczne, ale także o
bezpieczeństwo, w myśl zasady "my home is my castle". Stąd też budował i rozbudowywał zamki, tj. Bolko, Kliczków,
Grodno i Książ, który był jego główną siedzibą. To także za czasów Bolka I,
wrocławscy mieszczanie, mocno z nim skonfliktowani, musieli ukorzyć się przed
księciem, rozbierając wcześniej fragment murów obronnych przez które wjechał
konno do miasta. Dlaczego tak się stało? Otóż książe świdnicki, jako
regent także księstwa wrocławsko-legnickiego, zatrzymywał dla siebie prawie 75%
dochodów Wrocławia. To budziło zdecydowany sprzeciw wrocławian, ale...
sprzyjało rozwojowi Świdnicy.
 |
| Odbudowana po 45 latach wieża ratuszowa, uroczyście otwarta 17 listopada 2012 roku, ma 58 metrów wysokości i przepięknie odwzorowany zegar na przezroczystym cyferblacie |
Niesamowity jest fakt, że miasto
przechodziło z rąk do rąk władców polskich, czeskich, niemieckich, a nawet
przez kilkadziesiąt lat było w posiadaniu Królestwa Węgierskiego. Świdnica była
miastem z tradycjami rzemieślniczymi i kupieckimi. Do połowy XVII wieku, czyli
do wybuchu wojny trzydziestoletniej, słynęła z ewangelickiej dbałości o
wolności obywatelskie. Natomiast po wojnie trzydziestoletniej rządy nad miastem
objęli katolicy, stosując zasadę cuis
regio, eius religio (czyli - czyje panowanie, tego religia). Ale, do dziś,
ewangelicko-augsburski Kościół Pokoju, wpisany w 2001 roku na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO, jest
jedną z najpiękniejszych wizytówek miasta. I został zbudowany właśnie po wojnie
trzydziestoletniej z zastrzeżeniem, że ewangelicy wybudują go na własny koszt,
poza murami miasta i z użyciem nietrwałych środków, takich jak drewno, glina i słoma. Chichot historii.
Nietrwały, z założenia, kościół przetrwał, na przekór wszystkim, do dziś. Przetrwał
wieki.
Oczywiście, katolicki kościół pw. Św. Stanisława i Wacława, a
od 2004 roku także katedra diecezji świdnickiej, ustanowiona decyzją Jana Pawła
II, z najwyższą na Śląsku wieżą, i piątą
co do wysokości w Polsce, górując nad miastem, przypomina o piastowskim
fundatorze. I był nim syn pierwszego władcy księstwa, Książe Bolko II Świdnicki.
Mimo że, starałam się unikać opisu miasta przez jego zabytki sakralne, i tak…
nie udało mi się. Są one wpisane w miasto. Są fragmentami jego historii. Są
związane z organizmem miejskim. I są także wyrazem ludzkich aspiracji. I tak,
jak przed wiekami, każda droga w moim mieście, prędzej czy później, doprowadzi
nas do nich…
 |
| Wieża katedry liczy 103 metry i jest najwyższa na Śląsku |
#2 To, co można usłyszeć
Powtarzając za Gabrielem G. Marquezem,
że „wszystkie ulice we wszystkich miastach nieuchronnie prowadzą do kościoła
albo na cmentarz”, muszę, po raz kolejny, przyznać mu rację. I, tak też jest w
Świdnicy… A te dwa zabytki, dwa kościoły, na zawsze określają wspólną,
ewangelicką i katolicką zarazem, przeszłość miasta… Jeśli dodamy do tego
nieistniejącą już żydowską synagogę to mamy przed oczami obraz z przeszłości.
Obraz miasta wielu kultur… Miasta wielu narodowości… Miasta wielu języków... Miasta mojego wreszcie… A to,
co na przestrzeni dziejów można było usłyszeć, spacerując świdnickimi ulicami,
to, z pewnością, różne języki, jakimi posługiwali się ówcześni mieszkańcy i ci, co tu przybywali –
od polszczyzny począwszy, przeprawiając się przez język czeski, hebrajski, łaciński, przez chwilę, podczas przemarszu wojsk napoleońskich zagościł tu także język francuski, a
kończąc wyliczanie na hegemonii języka niemieckiego, by po wiekach znów wrócić do
prapoczątków i do języka polskiego. Dziś miasto zaprasza swoich mieszkańców w sierpniu na I Integracyjny Zjazd Wszystkich Świdniczan, pokazując tym samym, że wszyscy są tak samo ważni. Różne kultury, różne języki i różne sposoby spojrzenia na świat czynią to miejsce ciekawszym.
#3 To, co można przypomnieć
Wielojęzyczną historię miasta najlepiej widać dziś przed świdnickim
Muzeum Kupiectwa. To tu można oglądać dwujęzyczną wystawę, przygotowaną w
języku polskim i czeskim, poświęconą cesarzowej
Annie Świdnickiej, księżniczce świdnickiej wydanej za mąż za króla Czech i
cesarza rzymskiego Karola IV Luksemburskiego. Niestety Anna zmarła przedwcześnie
w Pradze, w wieku zaledwie 23 lat podczas porodu trzeciego dziecka. Jednak do historii przeszła jako cesarzowa i matka późniejszego króla Niemiec i Czech Wacława IV Luksemburskiego. Pozostały po niej listy, między innymi
korespondencja z wybitnym poetą włoskiego renesansu Francesco Petrarką (jego cykl wierszy znany pod popularną nazwą "Sonety do Laury", ukształtował sposób pisania o miłości jako o uczuciu głęboko metafizycznym). Natomiast listy cesarzowej Anny, pisane
przecież w XIV wieku, do dziś świadczą o jej wykształceniu i zainteresowaniach.
A przed muzeum, na ławeczce, od 2009 roku spokojnie siedzi i
patrzy w gwiazdy Maria Kunic, świdnicka, siedemnastowieczna astronom,
nazywana „Śląską Pallas”. Postać wybitna, obdarzona wyjątkowym talentem naukowym i pasją badawczą. Maria pochodziła ze śląskiej, ewangelickiej rodziny.
Była świetnie wykształcona i władała siedmioma językami. Dziś jej posąg zdobi
świdnicki rynek. A ona sama trzyma w ręku sferę i swoje tablice astronomiczne „Urania
propitia”, które weszły w skład jej dzieła naukowego liczącego 552 strony,
napisanego w dwóch językach, niemieckim i łacińskim. Dzieła, które zapewniło
jej miejsce na naukowym parnasie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)