Are you talking to me?

Mowa jest srebrem, milczenie jest złotem. Tak, to prawda. Jednak nie w trakcie zajęć z nauki języka angielskiego. Łatwo więc mogę przewartościować to przysłowie. Mowa jest złotem…, dlatego w języku polskim mamy przymiotnik „złotousty”, na określenie osoby, którą natura obdarzyła darem przemawiania. W języku angielskim znajdziemy natomiast „the golden speech”, na określenie wyjątkowej przemowy, wygłoszonej przez  brytyjską królową Elżbietę I przed zgromadzeniem Parlamentu w 1601 r. Dziś „golden speech” w tym języku to synonim sztuki przemawiania a „golden mouth” określa osobę, która w tej sztuce doszła do perfekcji.

#1 Never Say Never

Dlaczego tak ważne jest mówienie? Dlaczego podczas zajęć z biznesowego języka angielskiego uczestnicy szkoleń i kursów, na wszystkich poziomach zaawansowania, przede wszystkim są nastawieni na rozwijanie umiejętności mówienia? Dlaczego, w końcu, mowa jest złotem? Myślę, że odpowiedź na tak postawione pytania jest banalnie wręcz prosta. Dzięki temu jak mówimy w języku obcym, budujemy swój własny wizerunek. To nasz język „sprzedaje” nas samych. To język zdradza nasze podejście do nauki, a więc także do pracy.

***

Wreszcie, to jak inni nas słyszą, powoduje że jesteśmy lepiej bądź gorzej oceniani. To właśnie umiejętność posługiwania się językiem obcym, buduje nasz obraz w oczach innych. Buduje go skutecznie i, często, na całe lata. Raz utrwalony wizerunek trudno potem zmienić. Jednak nigdy nie jest za późno na naukę, więc … nigdy nie mów nigdy – never say never.

#2 Mirror Image

Zawsze pamiętam moment, kiedy na pierwszych zajęciach z grupą przechodzę z języka ojczystego na język angielski. Ten moment jest, w pewnym sensie oczywiście, magiczny. To jak przejście na drugą stronę lustra. Widzisz innych jeszcze tak samo, choć już wiesz, że za chwilę to się zmieni… Pojawia się, jak ja to nazywam, lustrzane odbicie. Chwilowe wrażenie. Obraz odbity na wodzie naszych umiejętności.

Potem już słyszysz innych inaczej. Zazwyczaj ludzie wtedy milkną. Zaczyna się przestawianie ich własnego odbioru na melodię języka angielskiego. Najpierw wyławiają pojedyncze słowa, potem całe zdania, aż wreszcie pojawia się całość komunikatu. Zazwyczaj osoby zebrane na szkoleniu czy kursie językowym zaczynają też  pilnie obserwować mówcę. To, co mogło zostać pominięte w języku ojczystym, w języku obcym wymaga skupienia i wytężonej uwagi. Widzę, jak uczestnicy obserwują to, jak do nich mówię. Pojawia się też zawsze ten sam odruch. Wszyscy słuchacze mimowolnie zaczynają patrzeć na mówiącego. I wtedy ci, co uwielbiają sztukę przemawiania, mają okazję do zaistnienia w języku angielskim przed własną publicznością. Dlatego ten moment, jedyny w swoim rodzaju, moment przełączania się na fale obcego języka, jest taki wyjątkowy.

# 3 Business Mirror

Złoto, magia, przejście na drugą stronę lustra…. . Are you talking to me? Czy to wciąż jest wpis o sztuce mówienia w języku obcym? Myślę, że tak. Wszyscy przecież kreujemy swoją rzeczywistość. Ja - stale pracuję nad rzeczywistością językową. Mam to szczęście, że obserwuję, jak moi uczniowie łamią barierę lęku, strachu i niepewności. Jak pokonują własne ograniczenia. Jak przechodzą kolejne etapy „wtajemniczenia” językowego. Każdy z tych etapów jest okupiony ogromną pracą, wytrwałością i siłą woli. Chęcią poszukiwania i odkrywania. I, to, co jest w mojej pracy najważniejsze, to fakt, że każdy ma szansę na to, aby lepiej, płynniej i pewniej mówić w języku angielskim. To jest wybór, którą drogą pójdziemy. To jak przechodzenie na drugą stronę lustra. To nasza podróż w nieznane. Podróż, podczas której także lepiej poznajemy siebie…

To jak z praktykowaniem magii na oczach widzów. Wszyscy wiemy, że prestidigitatorzy wciągają nas w sztukę iluzji. Jednak ulegamy im. Dajemy się wciągać. Wierzymy w sztukę tworzenia pozorów. W sztukę imitacji.

Po spektaklu czujemy się lepiej, jeśli zaufaliśmy zręczności iluzjonisty. Tak samo jest z imitowaniem języka obcego. Jeśli zaufamy nauczycielowi i zostaniemy wciągnięci w jego sposób myślenia o języku, wtedy dajemy się prowadzić. Wierzymy, że ta droga doprowadzi nas do celu. Zostaliśmy już uwiedzeni, więc urok trwa. Dlatego po skończonych zajęciach podejmujemy ryzyko. Uczymy się, mimo wysiłku, którym to okupujemy. Ja także miałam to szczęście. Dałam się oczarować nauczycielom, z którymi warto było się uczyć. Tego też wciąż wszystkim życzę. Odrobina magii jest nam wszystkim bardzo potrzebna.